Sinds 2015 bestaat in Eindhoven de Bed, Bad, Brood en Begeleiding regeling (BBBB). De regeling biedt afgewezen vluchtelingen bestaanszekerheid, maakt ze minder kwetsbaar en zorgt voor een menswaardig(er) bestaan. In het boekje Mens(on)waardig vertellen 5 vluchtelingen hoe de BBBB hun leven veranderd heeft. Lees hier het verhaal van Jane.
De BBBB is meer dan geld. Het geld is een plek om te slapen. Het geld is eten en reizen. Het geld is ook communicatie met familie. Ik heb kinderen en kleinkinderen in Oeganda en ik wil contact met ze onderhouden. Als je ze niet kan bellen dan komt je trauma terug. Zeker nu met de pandemie. Je wil in contact blijven met familie en vrienden die ver weg leven.
Voor mij is de BBBB meer dan geld. Het is toegang tot medische zorg en persoonlijke ontwikkeling. We hebben hier zoveel workshops en trainingen gehad. Het helpt ons om te verbinden met elkaar. We bespreken onze problemen en we kijken naar de toekomst. We leren om te integreren, ook al zijn we ongedocumenteerd. De workshops hebben me dichter bij de Nederlandse samenleving gebracht. Mijn kwaliteiten werden erkend en daar ben ik dankbaar voor.
Wanneer je een veilige plek kent zoals VidK zal je minder snel uitgebuit en misbruikt worden. Nadat ik uit het AZC kwam, verbleef ik bij een vriendin. Ik had geen sleutel van het huis en als ik ’s avonds thuiskwam wanneer ze sliep, werd de deur niet meer open gedaan. Ik moest dan op het station slapen. Ik heb even in het Eindje [de nachtopvang aan de Mathildelaan] geslapen. Wat gebeurt er daar? Met mijn trauma kan je daar niet lang verblijven. Gelukkig kwam ik daarna bij VidK en kon ik in een van hun huizen verblijven. Ik bereidde een nieuwe procedure voor.
Na mijn tweede procedure gebruikte iemand mij als slaaf. Ik had geen plek om te verblijven. Ik had toen geen BBBB geld. Je hebt geld nodig om uit een situatie van misbruik te komen. Ik verbleef op een plek waar ik niet veilig was. Ik moest het hele huis schoonmaken en ik werkte als een slaaf. Dag en nacht. Als iemand zegt dat je gratis mag verblijven, dan weet je dat je daar iets voor terug moet geven. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik besloot uiteindelijk naar VidK te gaan. Jullie gaven me een plek om tot rust te komen. Daar mocht ik zes weken verblijven en vanuit daar kon ik een nieuwe plek zoeken.
Ik had een slaapplek gevonden in Eindhoven. Totdat de pandemie kwam. Het was te druk in huis en ik moest weg. Ik kwam toen weer terug bij VidK. Ik mocht in de Maatschappelijke Opvang verblijven. Het voelde als een plek waar de verslaafden ook verbleven. Ik had een dak boven mijn hoofd, maar ik voelde me niet goed. Een vriendin heeft me daarna onderdak geboden. Ik heb nu weer een goede plek.
Ik heb het gevoel dat ik een menswaardig leven leid op dit moment. Als mensen me nu zien, kunnen ze niet aan mij zien wat mijn situatie is. Ik kan de Oegandese gemeenschap leiden. Hoe doe je dat als je alleen maar bezig bent met overleven? Voordat ik in Eindhoven verbleef, zat ik in de BBBB in Amsterdam. Daar kreeg je geen geld. Overdag moesten we de opvang uit. Als ik dan moest plassen, moest ik betalen voor een openbaar toilet. Het was maar 50 cent, maar ik had het niet. Als ik nu naar een toilet ga, dan kan ik het betalen. Het zorgt voor eigenwaarde. Ik voel me veilig en ik kan genoeg rust krijgen. Hoe kan je aan de toekomst denken als je onvoldoende rust hebt? Als je alleen maar kan denken hoe je de dag doorkomt? Dat maakt je kapot. Als je geen geld hebt, ben je niet alleen destructief naar jezelf, maar ook naar de hele samenleving. Je wordt gedwongen om slechte keuzes te maken.
Ik ben een activist. Ik werkte voor de oppositie partij in mijn land van herkomst en ook hier in Nederland ben ik nog heel actief. Ik kan niet terug naar mijn land van herkomst. Mijn stam zijn vechters. ‘We keep on striving and fighting until we’ll get there’.
Wil je het hele boekje Mens(on)waardig lezen. Stuur een mail met je adres en je ontvangt het boekje per post.
boekje aanvragen